TEMA:
Tráxico final duns individuos marxinados pola sociedade despois dunha noite de esmorga.
ARGUMENTO:
A historia comeza cando Cibrán, un picapedreiro, é acusado e ten que declarar ante o xuíz.
Cibrán conta que cando vai cara o traballo atopa o Bocas e o Milhomes bébedos nunha estrada, e convenceuno para que vaia con eles de esmorga. Pasan o día enteiro (no que chovía abundantemente) na cidade de Auria, de borracheira. Ao saír dunha taberna deciden ir o pazo dos Andrada, onde din que vive unha fermosa muller que pouca xente mirou. Métense por un burato do xardín e mírana dende lonxe nunha fiestra.
Despois de seguir vagando por Auria, o Milhomes ten a idea de ir a un pazo onde traballa un parente seu, quen lles invita a quedarse na bodega , onde seguen a beber. Por descoido préndenlle lume ao pazo e escapan de alí. Despois, decidiron ir a unha casa de alterne. Na primeira bótanos fóra, e unha das mulleres dille a Cibrán que o Bocas deixou un home morto a noite antes, nunha taberna. Teñen que escapar correndo de alí, e van a outro lugar onde son mellor recibidos.
Fan plans de saír de Auria en tren pola mañá cedo, e para facer tempo dan voltas polas rúas, e nunha churrería o Milhomes rouba dúas botellas de augardente e continúan bebendo e vagando. Para que non lles atopen, agáchanse nunha igrexa, e ao saír van ao mesón do Roxo, onde perden todos os cartos.
Deciden voltar á casa dos Andrada, porque o Bocas desexaba estar coa muller que vira pola mañá, a que o final resulta ser unha boneca. O Bocas enfadase e di que quere estar cunha muller que non sexa prostituta. Para satisfacer a súa necesidade vai en busca de Socorrito, unha muller tola, que vive preto de vertedeiro de Auria.
Cando o Milhomes e Cibrán escoitan os berros da muller van correndo ata o lugar. O Milhomes saca unha navalla, e fere a Cibrán cando trata de paralo. Crávalle tamén a navalla ó Bocas e o mata. O Milhomes escapa do lugar por unha lagoa xeada, pero o xeo rompe e desaparece afundido.
O final da declaración, o xuíz ordena a volta ao cuartel de Cibrán. Este desesperado suicídase, aínda que non é segura como foi a súa morte.
PERSONAXES:
Tráxico final duns individuos marxinados pola sociedade despois dunha noite de esmorga.
ARGUMENTO:
A historia comeza cando Cibrán, un picapedreiro, é acusado e ten que declarar ante o xuíz.
Cibrán conta que cando vai cara o traballo atopa o Bocas e o Milhomes bébedos nunha estrada, e convenceuno para que vaia con eles de esmorga. Pasan o día enteiro (no que chovía abundantemente) na cidade de Auria, de borracheira. Ao saír dunha taberna deciden ir o pazo dos Andrada, onde din que vive unha fermosa muller que pouca xente mirou. Métense por un burato do xardín e mírana dende lonxe nunha fiestra.
Despois de seguir vagando por Auria, o Milhomes ten a idea de ir a un pazo onde traballa un parente seu, quen lles invita a quedarse na bodega , onde seguen a beber. Por descoido préndenlle lume ao pazo e escapan de alí. Despois, decidiron ir a unha casa de alterne. Na primeira bótanos fóra, e unha das mulleres dille a Cibrán que o Bocas deixou un home morto a noite antes, nunha taberna. Teñen que escapar correndo de alí, e van a outro lugar onde son mellor recibidos.
Fan plans de saír de Auria en tren pola mañá cedo, e para facer tempo dan voltas polas rúas, e nunha churrería o Milhomes rouba dúas botellas de augardente e continúan bebendo e vagando. Para que non lles atopen, agáchanse nunha igrexa, e ao saír van ao mesón do Roxo, onde perden todos os cartos.
Deciden voltar á casa dos Andrada, porque o Bocas desexaba estar coa muller que vira pola mañá, a que o final resulta ser unha boneca. O Bocas enfadase e di que quere estar cunha muller que non sexa prostituta. Para satisfacer a súa necesidade vai en busca de Socorrito, unha muller tola, que vive preto de vertedeiro de Auria.
Cando o Milhomes e Cibrán escoitan os berros da muller van correndo ata o lugar. O Milhomes saca unha navalla, e fere a Cibrán cando trata de paralo. Crávalle tamén a navalla ó Bocas e o mata. O Milhomes escapa do lugar por unha lagoa xeada, pero o xeo rompe e desaparece afundido.
O final da declaración, o xuíz ordena a volta ao cuartel de Cibrán. Este desesperado suicídase, aínda que non é segura como foi a súa morte.
PERSONAXES:
1. Cibrán: coñecido tamén polo “tiñica”, “puchapodre” ou o “castizo”. É un picapedreiro, que ten un fillo froito da relación cunha prostituta.
2. O Bocas: é un home corpulento, de carácter forte. É de salientar tamén a brutalidade que o vai caracterizando ao longo de toda a obra.
3. O Milhomes: ou tamén coñecido por “maricallas” ou “setesaias”. Tiña un oficio de xastre e unha maneira de ser moi burlona, a cal foi consecuencia de numerosas pelexas, como por exemplo a que mantivo co Bocas e que finalmente remata co incendio do pazo.
OPINIÓN PERSOAL:
É un libro un tanto peculiar, xa que toda a acción transcorre en vinte e catro horas. Chamoume a atención o papel do xuíz neste libro, o que se mantén como interlocutor toda a obra.
O que máis me intrigou foi o final, onde Cibrán se mata, pero sen ter moi clara a forma.
Sinceramente, non é un libro que recomendaria, xa que ao principio é un tanto pesado polo galego no que está escrito, no que aparecen todo tipo de vulgarismos, afereses, epenteses…
Noelia Martínez Novelle
No hay comentarios:
Publicar un comentario